okula giderken bol bol yaptığım eylem. bunu yapmaktan nefret ederdim. mecbur olmasam asla yapmazdım. akşam çalışıp erken yattıktan sonra ertesi gün kalkıp sınava gitmekten çok akşama kadar "ne yapsam ki" diye düşünüp oyalandıktan sonra sabaha kadar uyumadan çalışıp sınava girmişliğim vardır. ne anlamsız bir iş. halbuki vaktinde çalış ve uyu halbuki. ama yok, illa son dakikaya bırakırdım işleri.

ekleme: düşündüm de ben aslında sabahlamaya mecbur değildim. ama işimi geniş bir vakitte yapmaktansa son anda yapmayı tercih etmem beni sabahlamaya mecbur bıraktı.